63. lata temu odsłonięto Pomnik Chopina po wojnie

Autorem pomnika jest wybitny malarz, rzeźbiarz i muzyk przełomu XIX i XX w., Wacław Szymanowski. Jego projekt wygrał w 1908 r. konkurs na monument, który miał powstać w setną rocznicę urodzin Chopina, przypadającą w 1910 r. Choć car Mikołaj II, ulegając prośbom primadonny Adelajdy Bolskiej, zgodził się na wystawienie pomnika, stanął on dopiero w 1926 r., kilka lat po odzyskaniu przez Polskę niepodległości.

Pomnik został całkowicie zniszczony przez okupujących Warszawę Niemców, w 1940 r., Zrekonstruowano go i odsłonięto ponownie w 1958 r.

Ten powszechnie znany monument – jeden z symboli polskiej stolicy - doczekał się nie tylko niezliczonych reprodukcji: kalendarzowych, pocztówkowych, filatelistycznych i numizmatycznych, ale również bardzo wielu kopii, z których najbardziej znana, w skali 1:1, znajduje się w Japonii.

To najbardziej znany za granicą polski monument, a zarazem jedyny secesyjny pomnik w Europie.

Z kolei największym pomnikiem Chopina, jaki powstał na świecie (i pierwszym w Chinach) jest monument w Szanghaju. Nie jest on wzorowany na warszawskim. Inicjatorami idei wykonania w Polsce tego pomnika Fryderyka Chopina byli: Yu Jian Er, chiński przedsiębiorca z polskim obywatelstwem, prezes Stowarzyszenia Chińskiego w Polsce, dyrektor firmy Ming Hoong Development Poland w Warszawie, oraz Marek Niewiarowski, sekretarz generalny Międzynarodowej Federacji im. Fryderyka Chopina w Warszawie, a przewodniczącym komitetu budowy pomnika został dr Zdzisław Góralczyk, były ambasador Polski w Chinach. Autorem projektu tym razem nie był polski artysta, a młoda chińska rzeźbiarka – Lu Pin, która studiowała w Polsce i ukończyła z wyróżnieniem Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Rzeźby u profesora Stanisława Słoniny, profesora Jana Kucza i profesora Janusza Pastwy. AKŁ/ zdj. Wikipedia,