Zabytkowa leśniczówka w Lesie Kabackim odzyska swój blask

Ten zabytkowy, drewniany budynek przy ul. Rydzowej zachwyca, ale też martwi jego coraz gorszy stan. W końcu leśniczówka w Lesie Kabackim zostanie odrestaurowana i zmodernizowana. Podpisano umowę na wykonanie tego zadania. Wykona je w ciągu najbliższego 1,5 roku firma Good Wood Szymon Jaraczewski.

Prace inwestycyjne będą prowadzone z zachowaniem specyfiki obiektu i jego zabytkowego charakteru, a także z uwzględnieniem lokalnej tradycji architektonicznej, o co zadba Stołeczny Konserwator Zabytków. Zachowany zostanie układ przestrzenny wnętrz leśniczówki i ich historyczny wystrój. Na odnowionej elewacji budynku przywrócone zostaną detale architektoniczne. Rozebrana zostanie natomiast istniejąca murowana dobudówka, a sam obiekt zostanie zabezpieczony. Zakres inwestycji obejmie również roboty izolacyjne, murarskie, ciesielskie i konstrukcyjne. Powstaną też nowe instalacje: sanitarna, elektryczna i teletechniczna.

Po zakończeniu inwestycji leśniczówka będzie przygotowana na potrzeby zlokalizowanego tuż obok Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej, w tym na prowadzenie działań ekspozycyjno-wystawienniczych.

Zmieni się też teren otaczający leśniczówkę. Na powierzchni 2500 mkw. odtworzone zostaną ciągi piesze, zagospodarowana zostanie zieleń i pojawi się nowe ogrodzenie.

Historia leśniczówki
Drewniana, zabytkowa leśniczówka przy ul. Rydzowej 1 w Warszawie znajduje się w Lesie Kabackim. Niegdyś tereny te należały do Dóbr Wilanowskich, które w XVII i XVIII wieku były własnością rodu Sobieskich, a następnie Potockich oraz Branickich. Obecnie nadzór nad tym obszarem sprawują Lasy Miejskie – Warszawa.

Budynek powstał w II połowie XIX w. i stanowi przykład dobrze zachowanej i nieprzekształconej architektury drewnianej związanej z gospodarką leśną. Obiekt przez blisko 130 lat był zamieszkały przez leśniczych, którzy sprawowali opiekę nad drzewostanem Lasu Kabackiego. W 1987 r. leśniczówka została wpisana do rejestru zabytków.

Architektura
Leśniczówkę wzniesiono w konstrukcji zrębowej i przykryto dachem naczółkowym, czyli odmianą dachu dwuspadowego z dodatkowymi, trójkątnymi połaciami tzw. naczółkami, umieszczonymi w górnej części ścian szczytowych. Historycznie dach kryty był gontem, który w latach 60. wymieniono na eternit.

Ściany zewnętrze budynku oszalowane są poziomymi deskami, z dekoracyjnym opracowaniem węgłów. Ściany wewnętrzne (cześć konstrukcji drewnianej, z murowanymi ścianami ogniowymi) zostały otynkowane. Obiekt zachował w dużej części oryginalną konstrukcję, układ i wyposażenie, takie jak: drzwi z kutymi zawiasami, klamkami i oryginalnymi mechanizmami, okna, piece grzewcze i piec kuchenny oraz drewniane posadzki. W budynku znajdują się także oryginalne tynki wapienne kładzione na trzcinie. Powierzchnia użytkowa parteru to ok. 130 mkw., dostępna powierzchnia poddasza to kolejne 75 mkw.

Urząd Miasta